پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرقت ادبی، ترکیبی است که این روز‌ها آن را زیاد می‌شنویم. از ماجرای «قهرمان» اصغر فرهادی و ادعای سرقت ایده آزاده مسیح زاده گرفته تا دو قصه درباره ناصرالدین شاه که قرار بود از سامانه فیلیمو پخش شوند!

سامانه‌‌ی کتاب وزارت ارشاد جای هیچ‌گونه اعتراض باقی نمی‌گذارد. اگر کتاب «مغایر با ضوابط نشر» شناخته شود (که برای آن هیچ دلیل و مستندی ذکر نخواهد شد) کار تمام است و نه‌تنها نامه‌نگاری، که مراجعه‌‌ی حضوری هیچ فایده‌ای ندارد.

نویسندگان و شاعران کودکان و نوجوانان از دلایلی که باعث می‌شود طنز ایرانی کمتر به مذاق بچه‌ها خوش بیاید و از فاصله‌ای که میان کودکان و نوجوانان با نویسندگان آثار طنز افتاده است می‌گویند. در این میان همچنین به بافت جامعه ما که درگیر تشریفات و به همان نسبت از طنز دور است اشاره می‌شود.

با اینکه اغلب منتقدان در ارزیابی کیفی آثار سینمایی داخلی به ضعف بسیاری از فیلم‌نامه‌ها اشاره دارند و آن را مهم‌ترین عامل شکست هنری و تجاری به‌شمار می‌آورند، کمتر کارگردانی در سال‌های اخیر از پتانسیل نهفته در ادبیات برای بهبود طرح داستانی خود استفاده کرده و به ندرت شاهد آثار اقتباسی هستیم. این در حالی است که سالانه بسیاری از تولیدات سینمایی دنیا بر اساس برداشت از رمان‌های مطرح و پرفروش انجام می‌شود و به مدد آن با توفیق تجاری مواجهند؛ آن‌چنان که آمارها نشان می‌دهد فیلم‌هایی که بر اساس کتاب در دنیا ساخته می‌شوند ۵۳ درصد بیشتر از فیلم‌های اوریجینال می‌فروشند. با توجه به این تجربه موفق جهانی دلایل بی‌رغبتی کارگردان‌های ایرانی به این مقوله جای بررسی و تامل دارد که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌کنیم.

اینکه می‌گویند بررس‌ها بی‌سواد هستند، بسیار بی‌انصافی است. لااقل من شاهدم در این دو سال دولت یازدهم سعی شده آن تعداد انگشت شمار از بررسان که سطح سواد و تحصیلات کافی نداشتند، عذرشان خواسته شود... در سال گذشته (1393)، یک سری تغییرات در بدنه بررسی کتاب به وجود آمده است... کتابی را ممکن است یک بررس رد کند، بررس دیگر مشروط اعلامش کند و بررس سوم اصلاً آن را تایید کند؛ من منکر این قضیه نیستم!